Վառ  արևն ու առավոտը

Ինձ է բերում իմ մայրիկը,

Երբ պարզելով նուրբ ձեռքերը՝

Ինձ առնում է իր ջերմ գիրկը:

Նրա կողքին ես ուժեղ եմ,

Նրա գրկում միշտ անվախ եմ,

Նրա սիրով ես պաշարված՝

Այս աշխարհում ես անպարտ եմ:

Նա իմ մայրն է, իմ գարունը,

Ինձ համար շա՜տ-շա՜տ սիրունը,

Որ ժպիտով իր ծաղկաբույր

Իմն է դարձնում ողջ աշխարհը:

Թե տխրում եմ, անմիջապես

Մայրիկիս մոտ եմ վազում,

Թե ուրախ եմ, հրճվանքս ես

Մայրիկիս հետ եմ կիսում:

Բարի, ժպտուն իմ մայրիկից

Չեմ թաքցնում ես ոչինչ:

Մայրիկն ասես գիտուն լինի,

Գիտե ամեն, ամեն ինչ:

Մի արև կա, մի’ երկինք,

Մի սիրտ կա ու մի’ լուսին,

Մի գեղեցիկ հայրենիք

Ու մի մայրիկ թանկագին: